Ας είμαστε ξεκάθαροι, ευθύς εξαρχής: το υπουργείο Παιδείας δεν θα μας κάνει καμμία χάρη να αναγνωρίσει τους τίτλους σπουδών μας και τα επαγγελματικά μας δικαιώματα στο επίπεδο που τους αναλογεί. Το έχει υποχρέωση.

Το απαράδεκτο ΠΔ – Προσοντολόγιο που συνυπογράφει μαζί με το υπουργείο Εσωτερικών επιδεινώνει μιά ήδη στρεβλή κατάσταση πολλών ετών: τα πολλά και σοβαρά προβλήματα που μας δημιουργεί η απουσία διαβάθμισης των πτυχίων μας είναι αποκλειστική ευθύνη της Πολιτείας, για την οποία τιμωρούμαστε εμείς. Και αυτή την ευθύνη πρέπει επιτέλους να την αναλάβει.

Δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτό οι τίτλοι των πολυετών εξειδικευμένων σπουδών μας να υπολείπονται των ΙΕΚ, των μεταλυκειακών προγραμμάτων, ακόμη και Μέσων Τεχνικών Σχολών! Και το γεγονός ότι με όσους υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου καταφέραμε να επικοινωνήσουμε, δηλώνουν άγνοια, προφανώς δεν αρκεί για να δικαιολογηθούν. Δεν έχει σημασία αν λένε την αλήθεια, σημασία έχει ότι προσπαθούμε να έρθουμε σε επαφή με την πολιτική ηγεσία που μας αποφεύγει εδώ και σχεδόν τρία χρόνια. Υπεύθυνη για όλα και όλους είναι η υπουργός κ. Κεραμέως και ο πρωθυπουργός που την έχει επιλέξει για τη θέση αυτή.

Ακόμη χειρότερη εικόνα έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που προσπάθησε χθες αφενός να μεταφέρει το θέμα σε κομματική αντιπαράθεση και αφετέρου να ξεγελάσει την κοινωνία ότι το νέο Προσοντολόγιο περιέχει ακριβώς ό,τι και το προηγούμενο. Θα έπρεπε να ξέρει ότι ένα σφάλμα δεν μπορεί να διορθωθεί με ένα ψέμα.

Από κοντά και το υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο «λάμπει» δια της απουσίας και της σιωπής του. Έχουμε χάσει το μέτρημα, σε πόσες συνεντεύξεις του ο υφυπουργός κ. Γιατρομανωλάκης έχει δηλώσει την πρόθεσή του να προωθήσει το ζήτημα της διαβάθμισης της Καλλιτεχνικής Εκπαίδευσης την οποία εποπτεύει. Στην πράξη, το υπουργείο δεν βρήκε εδώ και μιά βδομάδα ούτε μιά λέξη να αρθρώσει για να υπερασπιστεί τις σφραγίδες και τις υπογραφές που δεκαετίες τώρα βάζει στους τίτλους σπουδών μας. Και τις ταμπέλες πάνω από τις εισόδους των σχολών μας, «ανεγνωρισμένο από το κράτος».

Οι καλλιτέχνες όλης της χώρας, όλων των ειδικοτήτων, θεάτρου, κινηματογράφου, μουσικής, χορού, έχουν την απαίτηση από την Πολιτεία να τους αναγνωρίσει, έμπρακτα και οριστικά, για αυτό που είναι: επαγγελματίες και όχι «χομπίστες», εκπαιδευτικοί και όχι «εκπαιδευτές», απόφοιτοι πολυετών απαιτητικών και εξειδικευμένων σπουδών και όχι Μέσων σχολών ή φροντιστηριακών ιδρυμάτων.

Ο αγώνας όλων μας θα είναι κοινός και θα διαρκέσει όσο χρειαστεί, έως τη δικαίωσή μας.