Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας πραγματοποίησε την Κυριακή 11/2 την πρώτη τακτική του συνεδρίαση με τη νέα του σύνθεση, όπως προέκυψε από τις τελευταίες αρχαιρεσίες.

Μεγάλο μέρος αυτής της συνεδρίασης κατέλαβε η συζήτηση επάνω στο επίκαιρο θέμα της Ομάδας Εργασίας που συνέστησε η κυβέρνηση, με θέμα τη διαβάθμιση των ωδειακών τίτλων σπουδών. Η επιτροπή αυτή ουσιαστικά είναι συνέχεια της αντίστοιχης περσινής διυπουργικής που δεν έφτασε ποτέ να συζητήσει αυτό το θέμα. Αποτελείται όπως πάντα από διοικητικούς παράγοντες των δύο συναρμόδιων υπουργείων (Παιδείας και Πολιτισμού), ενώ πιθανώς θα συμβουλευθεί και κάποιους επιφανείς μουσικούς – επιφανείς μεν, αλλά χωρίς μεγάλη σχέση με την πραγματικότητα των προβλημάτων του χώρου που σχετίζονται με το αδιαβάθμητο των σπουδών…

Με αυτά τα δεδομένα καθίσταται προφανές ότι είναι απολύτως κρίσιμη η παρέμβαση των Σωματείων ώστε να δοθεί λύση στην χρόνια αυτή εκκρεμότητα. Οι δικές μας θέσεις είναι σαφείς, αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: δεν τις συμμερίζονται όλα τα Σωματεία και γι’ αυτό δεν τις έχει ακόμη υιοθετήσει επίσημα η Ομοσπονδία. Επίκεινται βεβαίως διαβουλεύσεις σε άμεσο χρόνο ώστε να διαμορφωθούν τα αιτήματα προς την πολιτεία και έχει φτάσει η καθοριστική στιγμή που πρέπει όλα τα Σωματεία να πάρουν θέση δημόσια και ταυτόχρονα να αναλάβουν και την ευθύνη τους για τις εξελίξεις.

Η δική μας θέση κινείται σε δύο βασικούς άξονες: Ο ένας είναι πως δεν είναι δυνατόν να δεχθούμε τον παραλληλισμό, την σύγκριση ή (πόσο μάλλον) την εξομοίωση των υπερδεκαετών εξειδικευμένων σπουδών μας με την διετή ή τριετή κατάρτιση επιπέδου ΙΕΚ, όπως είναι ως σήμερα η δεδηλωμένη πρόθεση της πολιτείας. Πρέπει να καταστεί σαφές – και υπάρχει πλήθος επιχειρημάτων γι’ αυτό – ότι πρόκειται για μιά εντελώς ιδιόμορφη περίπτωση που επομένως χρειάζεται και εντελώς ιδιαίτερη αντιμετώπιση, χωρίς να «τσουβαλιάζεται» με άλλες δομές, κάτι που ίσως διευκολύνει τους υπηρεσιακούς παράγοντες αλλά δεν οδηγεί σε δίκαιες λύσεις.

Ο άλλος άξονας είναι το ευρωπαϊκό πλαίσιο: οι σχολές οι αντίστοιχες με τις δικές μας, αυτές που παρέχουν το «ανώτατο μαθησιακό αποτέλεσμα» (κατά την ευρωπαϊκή ορολογία) στη σπουδή της μουσικής τέχνης – χωρίς να μπερδευόμαστε με επιστημονικά ακαδημαϊκά ερευνητικά και άλλα δεδομένα, το αντικείμενο είναι σπουδές για performers και αυτονόητα δασκάλους των οργάνων –  είναι ενταγμένες στον Ενιαίο Ευρωπαϊκό Χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης όπως αυτός έχει διαμορφωθεί εδώ και 15 περίπου χρόνια. Ανεξαρτήτως του αν έχουν, ανάλογα με το πρόγραμμα σπουδών τους, ακαδημαϊκή ισοτιμία με τα πανεπιστήμια ή όχι. Ενώ μόνο η Ελλάδα είναι η αρνητική εξαίρεση που προσπαθεί να συμπιέσει τους τίτλους σπουδών μας στη Δευτεροβάθμια (μεταλυκειακή) εκπαίδευση, παρότι είναι υποχρεωτική η αντιστοιχία του Εθνικού με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων.

Μ’ άλλα λόγια, το αίτημα του κλάδου μας μπορεί να είναι μόνο ένα: η επαναφορά των Ανωτέρων Σχολών (όλων των τεχνών) στην τρίτη βαθμίδα της εκπαίδευσης, όπως ήταν έως το 2001. Είναι ο μόνος τρόπος να διατηρήσουμε τα επαγγελματικά μας δικαιώματα (πέραν των μισθολογικών, αυτό δεν αρκεί), διαφορετικά θα αντιμετωπίσουμε την βάναυση υποβάθμισή τους. Το μόνο πραγματικό ζήτημα είναι λοιπόν αυτό, αν θα ενταχθούν οι τίτλοι σπουδών μας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (χωρίς ακαδημαϊκή ισοτιμία με τα ΑΕΙ, η οποία είναι αδύνατη και γι’ αυτό ακριβώς ποτέ δεν την διεκδικήσαμε) ή θα παραμείνουν στη Δευτεροβάθμια. Αν θα αγωνιστούμε για το πρώτο ή απλώς θα αποδεχθούμε αμαχητί το δεύτερο. Ας είναι κατανοητό προς όλους και γι’ αυτό επισημαίνουμε ότι είναι η στιγμή όλα τα σωματεία και όλοι οι μουσικοί να πάρουν θέση, ανοιχτά και δημόσια. Να ξέρουμε με ποιούς μπορούμε να προχωρήσουμε.

Παράλληλα με αυτό το απόλυτης προτεραιότητας θέμα, συζητήσαμε και κάποια οργανωτικά θέματα, πολύ σημαντικά για τη συνέχεια. Η μία απόφαση αφορά την οργάνωση κατά τόπους συνδιασκέψεων και διά ζώσης. Η περίοδος της πανδημίας αλλά και η ανάγκη να διατηρήσουμε την πανελλήνια ταυτότητά μας, μας οδήγησε σε διαδικτυακές συνελεύσεις και αρχαιρεσίες, αλλά πρέπει να υπερβούμε το κάπως απρόσωπο της διαδικασίας αυτής. Έτσι, θα οργανώσουμε μέσα στο πρώτο 20ήμερο του Απριλίου κάποιες συναντήσεις, όχι μόνο με τα μέλη μας αλλά και με όσους συναδέλφους μπορέσουμε να προσελκύσουμε σε ανοιχτές συζητήσεις, κατ’ αρχήν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Ιωάννινα και όπου αλλού μπορέσουμε σε πρώτη φάση.

Η δεύτερη απόφαση αφορά την τροποποίηση του Καταστατικού. Υπάρχουν άρθρα για τα οποία προτείνει το ΔΣ, άλλα που είναι απαραίτητα για την ένταξη στην Ομοσπονδία που θεωρούμε πως είναι πολύ σημαντική δεδομένων και των εξελίξεων που υπάρχουν. Όλα έχουν ήδη σταλεί από πριν τη ΓΣ των αρχαιρεσιών προς όλα τα μέλη, θα αποσταλούν και σε όσα καινούργια μέλη εγγραφούν πριν την Καταστατική συνέλευση. Η Συνέλευση θα διενεργηθεί διαδικτυακά την Κυριακή 10 Μαρτίου, με δικαίωμα συμμετοχής για τα οικονομικώς τακτοποιημένα μέλη, που καλούνται να εξοφφλήσουν και την συνδρομή του τρέχοντος έτους. Σύμφωνα με το Καταστατικό χρειαζόμαστε παρουσία τουλάχιστον του 50% των τακτοποιημένων μελών για να γίνουν οι τροποποιήσεις, ενώ η εκπροσώπηση στην Ομοσπονδία είναι αναλογική, οπότε η παρουσία έχει και αυτήν τη σημασία.